Jedna z głównych postaci tragedii Juliusza Słowackiego Lilla Weneda.
Roza, wenedyjska królewna, córka króla ➞ Derwida, siostra ➞ Lilli oraz ➞ Lelum i Polelum, jest obdarzona nadprzyrodzonymi wieszczymi darami. Przeczuwa, że najazd Lechitów na jej ojczyznę skończy się tragicznie. Za trzy dni ma zostać stoczony ostateczny bój, który będzie klęską jej ludu. Jedyną nadzieją jest harfa ojca, króla Derwida, której dźwięki dają nadprzyrodzone siły obrońcom ojczyzny. Ale Derwid wraz ze swoją harfą znalazł się w niewoli Lechitów. Roza mniej myśli o losie ojca niż o przyszłości swojego narodu. Próbuje organizować opór, w myśl uzyskanej wróżby widzi w swych braciach, Lelum i Polelum, skutych nierozerwalnym łańcuchem, dwugłowego wodza Wenedów, w magiczny sposób usiłuje wzmocnić siły swego narodu.
Gdy jednak dociera do niej przyniesiona przez ➞ Ślaza fałszywa wieść o śmierci ojca i siostry, zabija cennego jeńca, Lechona, następcę tronu najeźdźców. Ten mord prowadzi do spełnienia się jej ponurej wróżby: cudowna harfa nie zostaje odzyskana, a niewinna Lilla płaci życiem za zbrodnię Rozy. Bitwa zmienia się w klęskę Wenedów, ich król popełnia samobójstwo, giną Lelum i Polelum. Z pogrzebowego stosu Roza wydobywa łańcuch łączący braci i rzuca go pod stopy nowego króla ze słowami: Patrz, co zostało z twoich niewolników!