Bohater powieści Bolesława Prusa Lalka.
Subiekt, przyjaciel Stanisława Wokulskiego. Syn żołnierza napoleońskiego, który na starość pracował jako woźny w Komisji Spraw Wewnętrznych. W dzieciństwie wraz z ojcem i ciotką Zuzanną mieszkał na czwartym piętrze kamienicy na Starym Mieście. Dzięki ojcu i parze jego przyjaciół, panom Raczkowi i Domańskiemu, już jako dziecko zachłysnął się kultem Napoleona i rodu Bonapartych. Po śmieci ojca i małżeństwie ciotki z Raczkiem terminował w sklepie rodziny Minclów.
W czasie Wiosny Ludów, zaopatrzony w błogosławieństwo i pieniądze od wuja Raczka, opuścił sklep i w towarzystwie subiekta Augusta Katza uczestniczył w kampanii węgierskiej dowodzonej przez Józefa Bema. Po upadku powstania węgierskiego i samobójstwie Katza tułał się po Europie, potem siedział w więzieniu rosyjskim w Zamościu, wreszcie w 1853 roku, dzięki pomocy Jana Mincla, przedostał się do Warszawy. Powrócił do pracy w sklepie Minclów przy Krakowskim Przedmieściu.
Po latach, pod nieobecność Wokulskiego, dorabiającego się fortuny na wojnie bałkańskiej, pilnuje jego interesów. Zamieszkuje w pokoju przy sklepie, w towarzystwie ślepego na jedno oko pudla Ira. W czasie wolnym grywa na gitarze i marzy o podróżach. Unika wypadów do miasta. Prowadzi pamiętnik (Pamiętnik starego subiekta), w którym notuje wypadki bieżące, wspomina przeszłość i wreszcie snuje marzenia o powrocie ducha republikańskiego w Europie.
Zaślepiony kultem bonapartyzmu, interpretuje rzeczywistość wbrew jej przejawom - w działaniach Wokulskiego dopatruje się motywów polityczno-spiskowych i nie może uwierzyć w jego miłość do Izabeli Łęckiej. Na prośbę Wokulskiego idzie do teatru i bierze udział w klace na cześć aktora Rossiego, ulubieńca Izabeli. Przygląda się licytacji kamienicy Łęckich, potem jako plenipotent Wokulskiego bywa w kamienicy i zapoznaje się z jej mieszkańcami.
Planuje wyswatać przyjaciela z Heleną Stawską, lecz jego plany kończą się fiaskiem. Zapada na zdrowiu. Wybiera się w podróż do Krakowa, lecz jeszcze na dworcu warszawskim, tuż po trzecim dzwonku, wyskakuje z wagonu. Umiera na serce, dobity wieścią o sprzedaży sklepu Żydom i zniknięciu Wokulskiego.
W filmie Lalka w reżyserii Wojciecha Hasa (1968) postać Ignacego Rzeckiego zagrał Tadeusz Fijewski, w serialu telewizyjnym w reżyserii Ryszarda Bera (1977) - Bronisław Pawlik.