Postać biblijna.
Postać historyczna, trzeci król zjednoczonego królestwa Izraela. Za jego panowania (ok. 970-930 p.n.e.) królestwo przeżywało okres pokoju, rozkwitu i bogactwa. Był synem króla Dawida i Batsze- by, nazywany też Jedidasz, czyli umiłowany przez Pana (por. 2 Sm 12,25). Do władzy królewskiej doszedł za sprawą interwencji swej matki, gdy starszy brat Adoniasz wykorzystując starczy wiek ojca postanowił sam przejąć tron.
Batszeba przypomniała królowi Dawidowi daną jej obietnicę, wówczas na rozkaz Dawida posadzono Salomona na mulicę królewską i zaprowadzono do źródła Gichon, gdzie namaszczono go na króla.Obraz wspaniałego panowania Salomona zapowiedziany został przez Boga. Bóg ukazał się Salomonowi podczas snu, pytając, czego potrzebuje. Ponieważ Salomon poprosił o serce pełne rozsądku, aby móc rządzić ludem, Bóg pochwalił wybór i obiecał królowi nie tylko wyjątkową mądrość, ale również ogromne bogactwo i sławę.
Mądrość Salomona objawiła się przy rozsądzaniu sporu dwóch kobiet o niemowlę. Król wystawił je na próbę nakazując przynieść miecz i rozciąć dziecko, by je podzielić między kobiety. Wówczas prawdziwa matka zrezygnowała ze swych roszczeń, aby ratować niemowlę - i to jej właśnie oddał król dziecko. Mądrość Salomona przewyższała wszystkich ludzi Wschodu i mądrość Egipcjan, miał wypowiedzieć trzy tysiące przysłów, a pieśni jego było tysiąc pięć (por. 1 Krl 5,11-12).
Tekst biblijny mówi, że królowie przychodzili przysłuchiwać się mądrości Salomona. Przybyła także królowa Saby, z orszakiem i darami, Salomon odpowiedział na każde jej pytanie, a królowa słuchając jego mądrości i oglądając pałace i bogactwa, doznała zachwytu. Salomon zajmował się również działalnością handlową, zbudował flotę, która przywoziła złoto z Ofiru, drogie kamienie i inne bogactwa.
Król był zdolnym administratorem i politykiem, zawarł sojusze między innymi z egipskim faraonem i z królem Tyru, który dostarczał rzemieślników i materiały na budowle Salomona. Salo mon wzniósł nie tylko królewskie pałace, ale przede wszystkim planowaną już przez Dawida świątynię dla Boga, wyposażył ją i zainaugurował kult.
Autor biblijny rozpływa się w sławieniu wspaniałości królestwa Salomona, a także sielskiego życia jego podwładnych (mimo że pracowali przymusowo przy budowlach), ale tylko do czasu grzechu króla. Salomon kochał wiele kobiet. Poślubił księżniczkę egipską, córkę faraona, ale miał też wielki harem, siedemset żon księżniczek i trzysta żon drugorzędnych. Pochodziły one z obcych narodów i kiedy Salomon się zestarzał, zaczął budować ołtarze bóstwom czczonym przez żony. Mimo upomnień Boga czcił obce bóstwa. Dlatego Bóg zapowiedział mu przez proroka Achiasza podział królestwa po jego śmierci.