Postać biblijna.
Wojownik izraelski z okresu przedmonarchicznego, gdy Izraelici walczyli przede wszystkim z Filistynami. Jego imię po hebrajsku oznacza "słoneczko". Samson był człowiekiem poświęconym Bogu, który na znak przynależności do Boga nie ścinał włosów i nie pił wina i sycery (alkoholu). Odznaczał się nadludzką siłą. Barwne opowieści o czynach Samsona stawiają go w jednej linii ze starożytnymi bohaterami, podejmującymi szczególne wyzwania, których zwykły człowiek nie jest w stanie zrealizować.
Do takich można zaliczyć wyniesienie bramy jednego z filistyńskich miast, podpalenie łanów zbóż za pomocą lisów, zburzenie filistyńskiego pałacu. Zgubiła go nadmierna miłość do kobiet. To właśnie ukochana kobieta, Dalila, wydobyła z Samsona sekret jego siły: gdy obcięła mu włosy, stracił moc i został oślepiony przez swoich wrogów i uwięziony.
Gdy Filistyni świętowali i ucztowali w pałacu, przyprowadzono także oślepionego więźnia. Samson, któremu odrosły już włosy, wsparł się na kolumnach, wyłamał je i zginął w ruinach zburzonego przez siebie pałacu zabijając wielu wrogów.