Bohater dramatu Pedro de Calderona Życie snem.
Królewicz, syn Klaryleny i Bazylego, króla Polski. Zgodnie z wolą ojca, przerażonego przepowiednią przypisującą dziecięciu skłonność do okrucieństwa i dzikości, tuż po narodzeniu został uwięziony w wieży w lesie, pod opieką nauczyciela Klotalda. Osiągnąwszy pełnoletność, na rozkaz króla bierze udział w eksperymencie - napojony przez Klotalda miksturą z blekotu, opium i mandragory, zapada w sen i budzi się w pałacu jako syn króla i jego następca. Po przebudzeniu, zaszokowany sytuacją, zachowuje się skandalicznie: w gniewie wyrzuca służącego przez okno, grozi śmiercią Klotaldowi, lży ojca i nastaje na cześć damy Rozaury.
Nie znosi sprzeciwu. Wreszcie, na wniosek króla zostaje po raz drugi uśpiony i odstawiony do miejsca odosobnienia, tracąc koronę na rzecz księcia Moskwy, Astolfa. Ocknąwszy się, ubolewa nad kruchością życia ludzkiego, snu i jawy. Nauczony doświadczeniem, na przyszłość postanawia opowiedzieć się po stronie dobra.
Podczas zamieszek, które wybuchają w państwie na wieść o mianowaniu na króla Polski księcia Astolfa, ulega namowom żołnierzy, staje na czele rebelii i zostaje osadzony na tronie. Powściągnąwszy gniew, pozwala Klotaldowi dołączyć do sprzymierzeńców Bazylego. Zwycięża przeciwników, lecz, zgodnie z postanowieniem, odstępuje od zemsty: przebacza ojcu, rękę Rozaury oddaje Astolfowi i godzi się z Klotaldem. Oświadcza się infantce Estrelli. Potępiając zdradę jako metodę walki, skazuje żołnierza-przywódcę buntu na karę więzienia. To Segismundo wygłasza jeden z najsłynniejszych monologów w światowym dramacie kończący się słowami: Snem tylko jest życie / a sny snami tylko są.