Postać z dramatu Juliusza Słowackiego Lilla Weneda.
Nad jezioro Gopło Ślaz trafia jako sługa świętego Gwalberta, przybyłego tu, aby nawracać Wenedów, a w następstwie toczącej się wojny również Lechitów, ple- mię najeźdźców. Ale Ślazowi daleko do misyjnych zapałów jego pana i gdy święty Gwalbert wyrusza z ➞ Lillą Wenedą na ratunek ➞ Derwidowi, podpala jego pustelnię i idzie w świat szukać całkiem ziemskiego szczęścia. W czasie swoich chaotycznych wędrówek spotyka ➞ Rozę Wenedę i - obezwładniony siłą jej woli - pokornie udaje się na dwór Lecha, by odzyskać cudowną harfę króla Derwida. Po drodze spotyka rannego rycerza Lechitów, Salmona, dobija go i przebiera się w jego zbroję, nie wiedząc, iż Salmon był kochankiem Gwinony, żony króla Lechitów.
Jego przybycie do obozu wroga wywołuje konsternację: najpierw zostaje entuzjastycznie powitany, potem widok jego twarzy wywołuje osłupienie. Głupi, ale chytry Ślaz przekonuje wszystkich, że w istocie jest Salmonem, odmienionym tylko zewnętrznie przez czary Wenedów. Jedynie Gwinona nie wierzy w jego zapewnienia. Dlatego też Ślaz szybko zmienia plany: nie chce już być szanowanym Lechitą i wraca do Wenedów, a żeby dodać sobie ważności, opowiada wszystkim o strasznej śmierci Derwida i Lilli Wenedy. Jego kłamstwo ma straszliwe następstwa: uniesiona rozpaczą i gniewem Roza zabija jeńca Lechona, syna Lecha i Gwinony, którego mogła wymienić na cudowną harfę i życie Lilli. Raz jeszcze - po odkryciu prawdy - Ślaz musi udać się do Lechitów; zamiast świętej harfy przynosi jednak Wenedom ciało zgładzonej królewny.