Postać z bajek dla dzieci po raz pierwszy opisana przez braci Grimm.
Córka króla, wkrótce po narodzinach osierocona przez matkę. Jej macocha, posiadająca moc czarnoksięską i co jakiś czas wypytująca magiczne lusterko, kto jest najpiękniejszy w świecie, znienawidziła królewnę, gdy pewnego dnia lusterko nie ją a Śnieżkę wymieniło jako najurodziwszą. Kazała myśliwemu wyprowadzić dziewczynkę do lasu i zabić, ale ten ulitował się nad Śnieżką i zostawił ją w lesie żywą.
Po długim błądzeniu Śnieżka znalazła w lesie pustą chatkę z siedmioma łóżkami i, zmęczona, usnęła w najmniejszym z nich. Rano okazało się, że jest to chatka krasnali wydobywających kruszce w pobliskich górach. Przygarnęli królewnę, która miała odtąd prowadzić im gospodarstwo.
Lusterko wkrótce jednak odkryło przed macochą, że Śnieżka nadal żyje i jest od niej piękniejsza. W przebraniu starej handlarki odnalazła chatkę krasnali i trzykrotnie próbowała sprowadzić na dziewczynkę długotrwały letarg za pomocą gorsetu, grzebienia i jabłka. Dwukrotnie ratują Śnieżkę krasnale po powrocie z pracy, ale za trzecim ich starania nie powiodły się, włożyli ją zatem do szklanej trumny. Przejeżdżający królewicz zakochał się w dziewczynie i postanowił wziąć trumnę ze sobą. Przy ładowaniu jej na wóz z gardła Śnieżki wypadł kawałek zatrutego jabłka i dziewczyna ożyła. Wkrótce odbył się ich ślub, na który została zaproszona nawet macocha, gdyż Śnieżka jej wybaczyła.