Postać z powieści Witolda Gombrowicza Ferdydurke.
Antagonista Miętusa. Przewodzi grupie grzecznych "chłopiąt" - uczniów układnych, pilnych, zachowujących się zgodnie z oczekiwaniami nauczycieli i szkolnego systemu. Ma opinię kujona i lizusa. Gotów jest bronić się przed próbą narzucenia mu "gęby" zbuntowanego, niepokornego chłopaka.
Miętus "gwałci go przez uszy", mówiąc mu to, czego Pylaszczkiewicz nie chce usłyszeć (wulgarne słowa, sprośne historie). Podczas lekcji z profesorem Bladaczką, jak zawsze, jest świetnie przygotowany, recytuje odpowiednie fragmenty, zna utwory. Po jego wystąpieniu cała klasa przyjmuje schematyczne formuły dotyczące poezji Słowackiego. Na lekcji łaciny daje natomiast popis doskonałego przekładu. Jest przeciwnikiem Miętusa w pojedynku na miny, na swej twarzy próbuje wywołać zachwyt i uwznioślenie. Ostatecznie pokonany, popełnia samobójstwo.