Główna bohaterka poematu Michała Lermontowa Demon.
Piękna, niewinna i szlachetna córka kaukaskiego księcia Gudala. W przeddzień zaślubin z ukochanym Sinodalem, Tamara zostaje dostrzeżona przez groźnego Demona, w którego czarnym sercu wybucha nagła miłość do dziewczyny. Objawia się jej, wyznaje uczucie i przedstawia wizję wspólnego życia w cudownej krainie.
Ale Tamara jest wierna swojemu uczuciu, a spotkanie z Demonem wydaje jej się raczej snem niż jawą. Kiedy jednak następnego dnia okazuje się, że Sinodal został zamordowany w drodze na ślub, przed księżniczką znowu staje - dręczące ją od poprzedniego dnia - wspomnienie niepokojącej wizji, a wkrótce raz jeszcze pojawia się Demon z zapewnieniami o swojej miłości i pragnieniu ofiarowania jej szczęścia.
Przerażona Tamara chroni się w klasztorze, gdzie jednak również nie zazna spokoju. I tu zjawia się Demon i w płomiennych słowach błaga choćby o współczucie dla swojej - tak niezwykłej u złego ducha - miłosnej udręki. Wstrząśnięta głębią przeżyć i ich szczerością dziewczyna zbliża się do nieszczęśnika, ale pierwszy i jedyny pocałunek Demona zabija ją.
Jej los dowodzi, że Zło i Dobro nie mogą współistnieć, a bliskość Zła staje się dla Dobra zabójcza bez względu na bezpośrednie intencje stron (dusza Tamary zostaje jednak zbawiona).