Jeden z bohaterów powieści Alberta Camusa Dżuma.
Tarrou przybywa do Oranu niedługo przed wybuchem epidemii i zamieszkuje w hotelu. Interesuje go samo miasto, chyba z racji jego przeciętności i brzydoty. Z czasem dowiadujemy się, że Tarrou pochodzi z zamożnej rodziny prawniczej, z którą zerwał wszelkie kontakty, gdy jako nastolatek zobaczył ojca, prokuratora, który w majestacie prawa żądał zabicia człowieka oskarżonego w procesie.
Po ucieczce z domu postanowił być zawsze po stronie ofiar, działał w różnych krajach Europy, pragnąc zapobiegać okrucieństwu świata. Gdy orientuje się, że w Oranie wybuchła epidemia dżumy, zgłasza się do doktora Rieux z propozycją zorganizowania ochotniczych oddziałów wspierających walkę z chorobą. Wkrótce staje się nie tylko jednym z najbliższych współpracowników Rieux, ale i jego dyskretnym i powściągliwym przyjacielem. Jako jeden z ostatnich zaraża się dżumą.
Doktor i jego matka zostawiają go w swoim mieszkaniu, by osobiście pomagać mu w chorobie. Ich wysiłki są jednak daremne: Tarrou, po heroicznej walce z cierpieniem, umiera. Jego postawa w czasie epidemii i w obliczu śmierci zdaje się być pozytywną odpowiedzią na pytanie, czy człowiek niewierzący w Boga i nagrodę wieczną może być zdolny do świętości.
Postać Tarrou w filmie L. Puenzo (1992 r.) odtwarzał Jean Marc Barn.