Tytułowy bohater cyklu powieści Edgara Rice’a Burroughsa zapoczątkowanego tomami Tarzan wśród małp i Syn Tarzana.
Potomek brytyjskich arystokratów, wychowany w od niemowlęcia w dżungli. Po pożarze statku rodzina Greystoke’ów wylądowała u wybrzeży Afryki; rodzice chłopca zginęli napadnięci przez czarną panterę, ich dzieckiem zaś zaopiekowała się gorylica Kala. Tarzan wychowuje się w dżungli. Jego najbliższymi przyjaciółmi są młody goryl, synek Kali i Kerchaka, oraz słoń Tantor. Z dala od cywilizacji wyrasta na silnego, sprytnego młodzieńca, niezwykle zwinnego, doskonale znającego prawa natury.
O swoim pochodzeniu dowiaduje się dopiero od profesora Archimedesa Q. Portera, który przybył do Afryki z ekspedycją naukową. Tarzana ciekawią nowi przybysze, zwłaszcza córka profesora Jane. Za jej sprawą Tarzan uczy się mówić, czytać i pisać. Decyduje się jechać do Anglii, gdzie ma dalszą rodzinę i odziedziczony po rodzicach spadek. Jednak cywilizowany świat jest zbyt skomplikowany dla wychowanka Natury. Rozczarowany wraca do dżungli, a z nim Jane. Z ich związku rodzi się syn, bohater kolejnego tomu powieści.
Przygody Tarzana publikowane były w odcinkach w gazecie (1912), dopiero w 1914 r. zostały wydane jako książka. Popularność bohatera przeszła oczekiwania autora - oprócz dwudziestu sześciu tomów autorstwa Burroughsa, mnożyły się plagiaty. Z czasem Tarzan trafił do komiksów i kina. Nakręcono kilkadziesiąt filmów fabularnych, animowanych i seriali telewizyjnych; pierwszy film zrealizowano już w 1918 (The Romance of Tarzan, reż. Wilfred Lucas; Elmo Lincoln jako Tarzan, Enid Markey w roli Jane), zaś największą popularnością cieszyła się seria adaptacji (1934-47) ze sławnym pływakiem Johnnym Weissmüllerem w tytułowej roli.
Za najlepszą uznano Legendę Tarzana, władcy małp (reż. Hugh Hudson, 1984) z Christopherem Lambertem. Disnejowska produkcja (reż. Chris Buck, Kevin Lima, 1999) otrzymała w 1999 r. nagrodę Annie za najlepszą animację, zaś w 2000 r. uhonorowana została Oscarem i Złotym Globem za najlepszą piosenkę (You’ll Be In My Heart Phila Collinsa) oraz Nagrodą Grammy za najlepszą ścieżkę dźwiękową filmu fabularnego (muzyka Mark Mancina, piosenki Phil Collins).