Bohaterowie powieści Johna Steinbecka Na wschód od Edenu.
Adam Trask i jego brat Charles prowadzą odziedziczoną po ojcu farmę w Nowej Anglii. Adam jest typem marzyciela nie do końca wie, co chce robić w życiu; po latach służby w wojsku i kolejnych latach włóczęgi po Ameryce wraca do domu. Charles to przeciwieństwo brata, mocno stąpa po ziemi, postępuje z żelazną konsekwencją, aczkolwiek niekiedy ulega impulsom. W ich wzajemnych stosunkach przejawiają się zarówno uczucia pozytywne, jak i silne emocje negatywne.
Drogi braci rozchodzą się, gdy w ich życiu pojawia się kobieta. W istocie wypada uznać Cathy, bo tak brzmi jej imię, za główną bohaterkę powieści, jako że wokół tej postaci Steinbeck zbudował całą powieściową filozofię. Otóż Cathy uosabia zło absolutne - absolutne w tym sensie, że jest skrajne i niczym nie umotywowane. Cathy czyni zło nie dla własnej korzyści, ale w celu spowodowania upadku innych - takie jest poniekąd jej "powołanie".
Kiedy miała czternaście lat, doprowadziła swojego nauczyciela do samobójstwa, dwa lata później podpaliła rodzinny dom po ostrej kłótni z ojcem. Zatrudnia się w domu publicznym i zostaje kochanką właściciela. Okrada go, za co zostaje brutalnie pobita; poturbowana trafia do domu Trasków. Adam otacza piękną, tajemniczą kobietę czułą opieką, zakochuje się w niej i wkrótce poślubia. Cathy odpłaca mu za okazaną dobroć zdradą z Charlesem w noc poślubną.
Małżonkowie przenoszą się do Doliny Salinas w Kalifornii, gdzie Adamowi w niedługim czasie udaje się zbudować świetnie prosperującą farmę. Jednak nawet bogactwo męża nie zatrzymuje Cathy u jego boku. Kobieta opuszcza męża i dwóch małoletnich synów, Arona i Caleba, i ucieka do pobliskiego miasteczka, po raz kolejny zostając prostytutką. Synowie Adama i Cathy są sportretowani na zasadzie kontrastu.
Aron to człowiek oddany czynieniu dobra; bezwarunkowo szanuje wolę ojca, bo wie, że zawsze może liczyć na jego miłość i wsparcie. Natomiast Caleb czuje się niekochany i odrzucony, nie wykonuje synowskich obowiązków, zachowuje się niczym czarna owca. Ma naturę refleksyjną, w odróżnieniu od Arona, który nie wie, co to wątpliwości. Wszakże to Caleb ma przewagę nad Aronem, zna bowiem tajemnicę matki i wyjawia ją bratu.
Aron jest zdruzgotany wiedzą o tym, czym zajmuje się matka, wręcz uważa jej upadek za własne piętno. Zaś poczucie osobistej hańby uzmysławia mu, że przez całe życie się oszukiwał i zbudował wiarę w nadrzędne dobro na wyjątkowo nietrwałym fundamencie.