Postać historyczna, jedna z postaci drugoplanowych w powieści Henryka Sienkiewicza Ogniem i mieczem.
Autentyczny wódz tatarski (zm. 1651), u Sienkiewicza główny dowódca wojsk tatarskich wspierających od 1648 r. powstanie Chmielnickiego, człowiek zachłanny i okrutny choć nie pozbawiony pewnych cech rycerskich; w powieści zostaje pod Zbarażem raniony przez Skrzetuskiego, ginie w bitwie pod Beresteczkiem (historycy nie są jednak do końca zgodni, czy w rzeczywistości nie poniósł śmierci pod Zamościem). Ma syna Azję Tuhajbejowicza.