Tytułowa postać sztuki Carla Gozziego Turandot.
Córka cesarza Chin, Altuma, piękna i dumna, wszelkimi sposobami wzbrania się przed zamęściem. Coraz silniej naciskana przez ojca, stawia warunek: wyjdzie za tego z kandydatów do jej ręki, który odpowie księżniczce na trzy podane przez nią zagadki, kto nie odpowie - pożegna się z życiem. Mimo tak surowego warunku na dwór przybywa wielu kawalerów, jednak żadnemu nie udaje się podać prawidłowych odpowiedzi.
Niezniechęcony wieściami o rosnącej liczbie ofiar okrutnej księżniczki na cesarski dwór przybywa też książę Kalaf, syn Timura, władcy Astrachanu. Turandot zachwyca jego uroda, stara się więc ocalić go od niechybnej zguby i każe mu odejść. Jednak młodzieniec oświadcza, że nie odjedzie bez podjęcia próby rozwiązania zagadek. Odpowiada prawidłowo na trzy pytania Turandot.
Cesarz oddaje mu rękę córki, choć Turandot błaga ojca, by zmienił decyzję. Kalaf, widząc, że Turandot nie jest gotowa do poślubienia go, proponuje, że jeśli do świtu księżniczka nie odgadnie jego imienia, dobrowolnie zginie. Turandot miotają sprzeczne uczucia, w głębi duszy chce poznać imię nieznajomego - pomaga jej w tym niewolnica Adelma, z urodzenia księżniczka tatarska, zakochana w Kalafie. Gdy Kalaf ma już zginąć, Turandot przyznaje, że zna jego imię i pochodzenie - decyduje się go poślubić.
Na podstawie sztuki Gozziego Giacomo Puccini skomponował operę (libretto: Giuseppe Adami i Renato Simoni). Pracę nad dziełem przerwała śmierć kompozytora (1924) - ukończył ją Franco Alfano. Światowa prapremiera odbyła się w La Scali (1926), prapremiera polska w Warszawie (1932).