Bohater pojawiający się w powieściach Balzaca należących do cyklu Komedia ludzka.
Po raz pierwszy pojawia się w Ojcu Goriot, gdzie pod nazwiskiem Vautrin mieszka w pensjonacie pani Vauquer obok Goriota i Rastignaca. Pozornie dobroduszny, jest w istocie pozbawionym skrupułów kryminalistą, zbiegłym galernikiem, dysponującym znacznymi środkami finansowymi, jako że przechowuje kapitał wielu więźniów odsiadujących kary. Usiłuje wciągnąć w swoje machinacje Rastignaca, ten jednak w porę orientuje się, z jak niebezpiecznym partnerem ma do czynienia i wyzwala się spod jego wpływu.
W finale powieści Vautrin zostaje aresztowany, ale jako znów wolny człowiek pojawia się w powieści Blaski i nędze życia kurtyzany, posługując się nazwiskiem księdza Carlosa Herrery, którego zamordował, uciekłszy po raz kolejny z galer. Udaje mu się uzależnić od siebie głównego bohatera, Lucjana de Rubempré i wykorzystuje jego kochankę, Esterę van Gobseck do zastawienia pułapki na barona Nucingena (męża Delfiny, córki Goriota).
Kiedy Estera popełnia samobójstwo, a oskarżony o jej zabicie Lucjan wiesza się w celi, Vautrin przyznaje się do swojej prawdziwej tożsamości, ale wykorzystując listy miłosne, jakie pisały do Lucjana wysoko postawione kobiety i szantażując zniesławieniem wielu rodzin zostaje zwolniony i otrzymuje zatrudnienie w tajnej policji.