Tytułowa bohaterka sztuki Profesja pani Warren George’a Bernarda Shawa.
Urodziła się i wychowała w robotniczej dzielnicy Londynu. Matka, po odejściu ojca, sama wychowywała cztery córki. Dwie z sióstr zostały przyzwoitymi kobietami i mieszkają w miejscu swego urodzenia, Kitty i Eliza - świadome swej urody i możliwości wykorzystania tego atutu - zarabiały na życie prostytucją. Kitty zdaje sobie sprawę, że jej uroda przeminie, dlatego stara się o najbardziej ekskluzywną klientelę, a zarobione pieniądze oszczędza.
Jako kobieta dojrzała i matka dorosłej córki zarządza siecią domów publicznych. Nie dostrzega niczego złego w tym, że pieniądze na kształcenie Wiwi w ekskluzywnych szkołach pochodzą z nierządu. Boli ją, że córka zrywa z nią wszelkie kontakty, nie do końca rozumie jej motywację. Napisana w 1898 r. i opublikowana w tym samym roku sumptem autora sztuka "nieprzyjemna" - jak nazywał ją sam Shaw - początkowo była ze względów obyczajowych zakazana przez cenzurę. Pierwsze zamknięte spektakle zagrano w Londynie dopiero w 1902 r., prapremiera publiczna odbyła się w USA w New Haven (1905), natomiast w Anglii dopiero w 1925 r. w Birmingham. W Polsce Profesję... już w 1907 r. wystawił Teatr Miejski w Krakowie (ze Stanisławą Wysocką jako Kitty).