Jedna z głównych postaci powieści Stefana Żeromskiego Przedwiośnie.
Jedyny syn i dziedzic zamożnego rodu ziemiańskiego. W czasie wojny polsko- bolszewickiej zaprzyjaźnia się z Cezarym ➞ Baryką, który początkowo nie zdaje sobie sprawy, że ma do czynienia z potomkiem wielkiego rodu. Hipolit nie korzysta z żadnych przywilejów, jakie może mu dać pochodzenie, tylko jak prosty żołnierz dzieli z innymi niebezpieczeństwa, głód, chłód i nędzę frontowego życia, wykazując się w walce z wrogiem odwagą graniczącą z brawurą. Ciężko ranny, zostaje uratowany od pewnej śmierci przez Barykę, którego od tej chwili darzy braterskimi uczuciami.
Po skończonej wojnie zabiera Cezarego do swego majątku w Nawłoci, gdzie Baryka powoli odkrywa drugie oblicze przyjaciela. We własnym majątku Hipcio daje się rozpieszczać wszystkim: matce, służbie, krewnym. Bawi się chętnie i po pańsku, aż w końcu zyskuje ocenę od własnej kuzynki, ➞ Karoliny: Biedny bohater, inwalida, zmizerowany w bojach obrońca swych trzód, stadnin, obór, powozów i batów... Nie dostrzega nędzy ludzi żyjących w jego majątku, wykorzystuje jako darmową gospodynię kuzynkę zrujnowaną po rewolucji (choć pozornie udziela jej wielkodusznie gościny), w końcu z ulgą rozstaje się z Cezarym po tragicznej śmierci Karoliny, nie próbując nawet zrozumieć, co naprawdę dzieje się z jego najbliższym przyjacielem. W ekranizacji Filipa Bajona (2001 r.) rolę Hipolita odtwarzał Maciej Stuhr.