Tytułowy bohater opowiadania Washingtona Irvinga Rip Van Winkle.
Holenderscy przodkowie Ripa wsławili się w okresie kolonizacji Ameryki. Bohater mieszka w niewielkiej osadzie w górach Kaatskill nieopodal Nowego Jorku, który został założony właśnie przez Holendrów; ma zrzędliwą żonę i gromadkę niesfornych dzieci, które jawią mu się jako stworzenia nieomal innego gatunku. O ile jest dobrym sąsiadem i chętnie pomaga innym, o tyle zupełnie nie dba o dobrobyt własnej rodziny. Uważa, że prowadzenie farmy wymaga odeń nazbyt wiele zachodu. Najchętniej spędza czas z dala od rodziny, wędrując po okolicznych górach z psem i polując na wiewiórki.
Podczas jednej z wypraw natyka się na dziwnego człowieka, ubranego w tradycyjny holenderski strój, i podąża za nim do doliny, tam zaś spotyka gromadę brodatych, nobliwych mężczyzn, którzy w absolutnej ciszy grają w starą holenderską grę. Częstują oni Ripa napojem, po wypiciu którego zapada w dwudziestoletni sen. Kiedy nieświadomy upływu czasu wraca do wioski, zrazu nie poznaje miejsca, w którym spędził całe życie; wioska jest większa i bardziej ludna. Co więcej, dom zamienił się w opuszczoną ruderę. Zniknęła gospoda, a na jej miejscu wyrósł hotel. Wreszcie Rip bierze Waszyngtona za króla Anglii - gdy spał, brytyjskie kolonie w Ameryce wywalczyły niepodległość. Koniec końców, Rip zostaje przygarnięty przez córkę. Rip Van Winkle reprezentuje typ bohatera ważny dla literatury amerykańskiej; otóż mimo iż jest dorosłym mężczyzną, to w istocie pozostaje chłopcem i nie przyjmuje na siebie obowiązków, które niesie dojrzałość i udział w życiu społecznym.