Bohaterka sztuki Antoniego Czechowa Mewa (wg niektórych tłumaczeń Czajka).
Losy Niny w znacznym stopniu ilustrują literacki pomysł zapisany przez Trigorina, pisarza, jednego z bohaterów dramatu: Na brzegu jeziora mieszka od dzieciństwa młoda dziewczyna... jest szczęśliwa i wolna jak czajka. Ale zdarzyło się, że przyszedł człowiek, ujrzał ją i w braku lepszego zajęcia unieszczęśliwił. Nina, córka bogatego ziemianina, chętnie grywa w amatorskim teatrzyku, dla którego pisuje sztuki jej przyjaciel, Konstanty ➞ Trieplew, syn znanej i sławnej niegdyś aktorki Iriny Arkadiny-Treplewej.
Przybycie takiej "gwiazdy" na domowy spektakl we dworze brata Niny niezwykle porusza dziewczynę, tym bardziej że Irinie towarzyszy uznany literat, Borys ➞ Trigorin. Przedstawienie kończy się jednak katastrofą: Arkadina tak złośliwie komentuje artystyczne wyczyny prowincjonalnej młodzieży, że spektakl zostaje przerwany. Paradoksalnie całe zdarzenie i dalszy kontakt z "prawdziwymi ludźmi sztuki" wywołuje w Ninie niepoha- mowane pragnienie zostania wielką aktorką. Równocześnie dziewczyna oddala się coraz bardziej od zakochanego w niej Konstantego, by obdarzyć wręcz bałwochwalczym uczuciem Trigorina.
Porzuca dom i wyjeżdża z Borysem do Moskwy, aby przeżyć wielką miłość i zrobić karierę aktorską. I jedno i drugie staje się wielkim zawodem: Trigorin porzuca ją (choć urodziła mu dziecko), by wrócić do Iriny Arkadiny, od której jest całkowicie uzależniony, dziecko umiera, a Nina, której brak zawodowego przygotowania, razi na profesjonalnej scenie, nie może utrzymać się na- wet w letnich teatrzykach pod Moskwą i trafia na prowincję. Jej upór na wybranej drodze jest jednak niezłomny: Kiedy myślę o swoim powołaniu, nie boję się już życia.
Nina przez cały czas odrzuca próby Konstantego, który nieustannie usiłuje się z nią spotkać. Dopiero, gdy po upływie dwóch lat wraca na krótko do rodzinnego miasta, zjawia się niespodziewanie nocą w pokoju Konstantego. Chce się z nim pożegnać przed kolejnym wyjazdem: oto udało się jej zdobyć angaż na całą zimę w Jelcu. Raz jeszcze odrzuca miłość Trieplewa, choć ten zdobył już uznanie jako pisarz. Jej uczucie do Trigorina jest równie uparte, jak nadzieja na karierę aktorską. Odchodzi, by rano odjechać przeznaczoną dla biedaków trzecią klasą pociągu - na poszukiwanie wymarzonego sukcesu.