Bohater powieści Mario Vargasa Llosy Rozmowa w "Katedrze".
Syn zaangażowanego politycznie bogatego peruwiańskiego fabrykanta w czasach dyktatury militarnej Cayo Odrii (1948-56). Ma dwoje rodzeństwa: siostrę Tete i brata Chispasa. Na początku utworu spotyka Ambrosia, dawno nie widzianego byłego szofera swojego ojca (jak się później okazuje - także jego kochanka). W podrzędnej jadłodajni "Katedra" opowiada mu o sobie i wspomina swoje dotychczasowe życie. Jako nastolatek wraz z kolegą Popeyem (późniejszym mężem jego siostry) zgwałcił odurzoną narkotykiem czarnoskórą służącą Amalię (z nią związał się Ambrosio).
Ucząc się dobrze, był początkowo pupilem swojego ojca. Później zaczął się buntować. Gdy dorósł, wbrew woli rodziców nie chciał zdawać na katolicki uniwersytet, lecz na publiczny w San Marcos. Zakochał się w poznanej tam pięknej i inteligentnej komunistce. Sam jednak przyczynił się do tego, że Aida wybrała jego kolegę. Pod jej wpływem Santiago sympatyzował z partią komunistyczną. Choć formalnie nigdy nie stał się jej członkiem, z powodu tych znajomości trafił do więzienia, skąd wyciągnął go wpływowy ojciec.
Zrezygnowany i upokorzony, zniechęcony do angażowania się zarówno w politykę, jak i miłość, porzucił studia, wyprowadził się z domu i rozpoczął pracę w drugorzędnej gazecie. Długo nie utrzymywał żadnych kontaktów z rodziną. Ożenił się z prostą pielęgniarką Anną, która opiekowała się nim, gdy został ranny w wypadku samochodowym. Związek ten szczególnie oburzył jego matkę. Santiago ma poczucie, że jest życiowym rozbitkiem, przed którym nie malują się żadne perspektywy.