Postać z Szewców Stanisława Ignacego Witkiewicza.
Bardzo piękna szatynka, niezwykle miła i ponętna, należąca przy tym do najbardziej demonicznych kobiet w kolekcji postaci Witkacowskich. Przechadza się z wiernym lokajem Fierdusieńkiem i ulubionym pieskiem, rozdaje kwiaty, rozsiewa woń perfum i czaruje w kolejnych strojach odmiennych w kroju i barwie. Z pozoru niewinna pensjonarka, ma księżna katastrofalny wpływ na mężczyzn.
Jadowite uwagi Iriny oraz jej kuszące gesty doprowadzają do szczytu pożądania majstra Sajetana, jego czeladników, prokuratora Scurvy’ego. Niedostępność Księżnej wzrasta, im bardziej poniżony i pokonany zdaje się przeciwnik (ale i odwrotnie). Uwięziona przez prokuratora, wyswobodzona po buncie szewców, na koniec staje się księżna osobliwym idolem: w przebraniu rajskiego ptaka reprezentuje apoteozę kobiecości, symbol mitycznego matriarchatu. Nie jest to jednak triumf absolutny; zamknięta w klatce, oniemiała kobieta-demon staje się kosztowną zabawką dla omamienia resztki niezdyscyplinowanych jednostek, podczas gdy prawdziwi rządcy ludzkości układają swoje plany bez jej udziału.