Bohater noweli Henryka Sienkiewicza Szkice węglem.
Pisarz gminny we wsi Barania Głowa, elegant z wypomadowaną głową, nad którą gromadzą się roje much, pyszałek i arogant. Naukę pobierał w Osłowicach, stolicy powiatu osłowickiego. Po wybuchu powstania styczniowego, zakończywszy edukacje na drugiej klasie gimnazjum, porzucił szkołę, wreszcie rozpoczął karierę w administracji zaborczej, odznaczając się przede wszystkim w donosicielstwie. W Baraniej Głowie pozuje na wolnomyśliciela, zabiega o względy przełożonych i gardzi chłopami.
Czytuje romanse, grywa na harmonijce, kocha się w szlachciance Jadwidze Skorabiewskiej (w przypływie uczucia całuje spódnice panienki, suszące się na sznurze), napastuje Marysię ➞ Rzepową. Chce zostać podrewizorem. Mieszka w czworakach nad stawem. Nie znosi Wiktora, kuzyna państwa Skorabiewskich, studenta odwiedzającego Baranią Głowę w czasie wakacji.
Podczas wizyty w zagrodzie Rzepów, przy próbie napaści na Marysię, zostaje zaatakowany i pokąsany przez psa Kruczka. Ucieka, poprzysięgając Rzepom zemstę. Postanawia pozbyć się ze wsi Wawrzona ➞ Rzepy, męża Marysi. Wraz z wójtem Burakiem upiwszy chłopa, zdobywa jego podpis wyrażający zgodę na odbycie służby wojskowej w zastępstwie wójtowego syna.
Rzepowie nie znajdują pomocy i zgodnie z przewidywaniem pisarza Rzepowa trafia wreszcie do jego domu. Zołzikiewicz wykorzystuje kobietę, obiecując jej w zamian zniszczenie dokumentu podpisanego przez Wawrzona. Nie dotrzymuje jednak obietnicy. Po tragedii, śmierci Marysi i podpaleniu dworu przez Rzepę, nie czyni sobie wyrzutów - ma nawet nadzieję na objęcie w przyszłości funkcji sędziego. W filmie Szkice węglem w reżyserii Antoniego Bohdziewicza (1957) postać Zołzikiewicza zagrał Józef Zbiróg.