(1368-1437)
syn cesarza niem. Karola IV; elektor brandenburski od 1378, król Węgier od 1387 (dzięki małżeństwu z siostrą królowej pol. Jadwigi, Marią), Niemiec od 1410, Czech od 1436, cesarz od 1433; 1396 poprowadził wyprawę krzyżową przeciw Turkom, zakończoną klęską pod Nikopolem; 1396 zrzekł się Brandenburgii na rzecz swego brata Jodoka, margrabiego morawskiego; 1397 uznał zwierzchność Korony Pol. nad Rusią Halicko-Wołyńską, Podolem, Mołdawią i Wołoszczyzną w zamian za rezygnację królowej Jadwigi z korony węg.; sojusznik Krzyżaków w ich konfliktach z Polską, 1410 wypowiedział Polsce wojnę (zorganizował tylko kilka demonstracyjnych wypadów do ziemi sądeckiej); 1412 po pokoju w Lubowli wznowił swe pretensje do Rusi i Podola, dawnych lenn Andegawenów; doprowadził do zorganizowania soboru w Konstancji 1414-18; od 1419 dążył do zdobycia tronu czes. organizując krucjaty, odparte jednak przez przeciwnych mu husytów; 1436 po zwycięstwie w Czechach umiarkowanego ruchu husyckiego uznany królem czeskim.
- Zygmunt Luksemburski, (1368-1437)
- sobór w Konstancji, obradował z inicjatywy...
- Luksemburgowie, dynastia panująca w...