Reklama

ZOOLOGIA W POLSCE

tradycje badań zoologicznych sięgają XV w.: pierwsze informacje o polskiej faunie zawarł Długosz we wstępie do Historia Polonica, pierwszy opis ptaków polskich sporządził 1584 M. Cygański (Myślistwo ptasze); pierwszy systematyczny opis polskiej fauny przedstawił G. Rzączyński w 1. poł. XVIII w.; w 2. poł. XVIII w. JK. Kluk wprowadził w Polsce układ Linneusza, a P. Czenpiński omówił (w podręczniku Zoologia czyli zwierzętopismo dla szkół narodowych) świat zwierząt od form najniższych do ssaków; dalszy rozwój z. w P. wiąże się z nazwiskami L.H. Bojanusa (autor prac z embriologii i anatomii pijawek, małży i żółwi), F.P. Jarockiego (kierownik utworzonej w 1819 Katedry Zool. Uniw. W-wskiego), ornitologa W. Taczanowskiego, protozoologa A. Wrześniowskiego, ichtiologa i entomologa M. Siły-Nowickiego, K. Tyzenhauza, B. Dybowskiego (badacza fauny Syberii, zwolennika ewolucjonizmu Darwina); w okresie międzywojennym wyróżnili się m.in. K. Kostanecki i H. Hoyer mł. (badania w zakresie anatomii), J. Tur (anatomia porównawcza), K. Białaszewicz i J. Sosnowski (fizjologia), K. Janicki (parazytologia), M. Siedlecki (oceanografia) i T. Garbowski (zoopsychologia); ob. badania prowadzone są w uniw., szkołach rolniczych, instytutach i placówkach PAN; od 1935 istnieje Polskie Tow. Zool. z licznymi sekcjami, nadto - Polskie Tow. Hydrobiologiczne, Polskie Tow. Parazytologiczne, Polski Związek Entomologiczny (zał. 1920); wydawany jest m.in. kwartalnik "Przegląd Zoologiczny" i liczne czasopisma specjalistyczne.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama