(gr. despótěs - pan, władca)
skrajnie represyjna, bezwzględna i nieograniczona forma władzy absolutnej, w której terror jest metodą pozbawiania ludności wszelkich praw obywatelskich; utożsamiany z tyranią. Arystoteles nazywał d. najgorszym z możliwych ustrojów, dlatego że jest przeciwny naturze człowieka i stwarza możliwości łamania obowiązujących praw i praw natury. Despotiami określano formę ustrojową państw starożytnego Wschodu (Asyria, Persja, Babilonia, Egipt), w których monarcha traktowany był jako pośrednik między Bogiem a ludźmi. Miał nieograniczoną władzę nad poddanymi, a stosunki między nim a rządzonymi oparte były na relacji: pan-niewolnicy.
- despotyzm, ustrój polit. (np. w...
- DESPOTYZM, forma nieograniczonej...
- Ostatni despotyzm, (1864-65?)