polityka zagr., międzynar., prowadzona na skalę ogólnoświatową.
Po II wojnie świat. g. stał się cechą polityki dwóch supermocarstw ZSRR i USA. Z jednej strony było to w pierwszej fazie podporządkowywanie sobie Europy Środ.-Wsch., z drugiej dążenie USA do roli świat. przywódcy, wzmacniane poprzez zaangażowanie w sprawy Europy (m.in. plan Marschalla, NATO) i ideę powstrzymywania ekspansji ZSRR. Z końcem lat 50. oba kraje zadeklarowały, że ich żywotne interesy obejmują cały świat i w tym duchu podejmowały działania. Rywalizacja toczyła się więc na wszystkich kontynentach, przynosząc poszerzenie wpływów obu państwom. Rodziło to lub zaostrzało szereg konfliktów międzynarodowych, np. berliński kryzys, kubański konflikt, wojny w Indochinach, bliskowschodni konflikt, afgańska wojna. Dynamizowało wyścig zbrojeń,
w tym rozwój broni jądrowej. Odprężenie międzynar. z końcem lat 80. wpłynęło na wygaszanie rywalizacji i odstępowanie od konkurencyjnej polityki na rzecz współpracy między mocarstwami. Taka tendencja umocniła się w latach 90. Zasadniczą przyczyną był rozpad ZSRR i bloku państw socjalist. oraz idące za tym ograniczenie możliwości Rosji. Ale również w USA pojawiły się hasła izolacjonizmu. Jednocześnie wysoki poziom wzajemnych powiązań krajów narzuca mocarstwom globalny wymiar ich polityki, choć obecnie jest to coraz mocniej ukierunkowane na działania służące rozwiązywaniu globalnych problemów
i współdziałanie przy rozwiązywaniu konfliktów.
- Stany Zjednoczone Ameryki, (United States of America...
- WALLERSTEIN, Immanuel (ur.1930)
- izolacjonizm, doktryna i polityka izolowania...