doktryna i polityka izolowania się od konfliktów międzynar., ograniczenie się do niezbędnych relacji
z innymi krajami. Pewną formą i. była bryt. doktryna splendid isolation (wspaniałe odosobnienie) określona w 1896 przez W. Lauriera, polityka kanadyjskiego. Polegała ona na nie wiązaniu się
w jakiekolwiek stałe sojusze z państwami kontynentalnymi. Powstanie Ententy w 1904 oznaczało zerwanie z tą doktryną, choć do idei i. powracano
w okresie międzywojen. Pełen i. przejawił się w polityce USA, został sformułowany przez G. Washingtona
w 1793, a potwierdzony w postaci doktryny Monroe. Stany Zjednoczone manifestowały odcięcie się od problemów eur., aż do czasów I wojny świat., kiedy W. Wilson zainicjował powstanie Ligi Narodów. Jednak idea i. była na tyle silna, że Senat odmówił ratyfikacji Paktu. W latach 1935-39 uchwalono ustawy o neutralności, zakazujące udzielania pomocy walczącym stronom w konfliktach międzynar., wojnach domowych oraz sprzedaży broni dla nich. Polityka i. została przerwana
z chwilą opowiedzenia się po stronie koalicji antyfaszystowskiej w II wojnie świat., a po jej zakończeniu zastąpiona przeciwstawną koncepcją globalizmu. I. charakteryzował też przez wiele lat politykę Japonii oraz Chin, co było podtrzymywane przez położenie geogr. i odrębność kulturową. Obecnie, ze względu na współzależność świata, integrację, skalę globalnych problemów i. jest praktycznie niemożliwy.
- izolacjonizm, postawa polityczna, program...
- izolacjonizm, polityka izolowania się...
- IZOLACJONIZM, polityka polegająca...