Republika Włoska (Republica Italiana), państwo w pd. Europie, w basenie Morza Śródziemnego, na Płw. Apenińskim i wyspach - największe z nich to Sycylia i Sardynia; graniczą z Francją, Szwajcarią, Austrią i Słowenią. Na jego terytorium leżą dwa niezależne kraje - San Marino oraz Watykan. Pow.
W. 301 218 km2, ludność 57 mln, stolica Rzym, ok. 800 tys. cudzoziemców, głównie z innych krajów Unii Europejskiej - Niemców, Brytyjczyków i Francuzów oraz krajów rozwijających się. Językiem urzędowym jest wł. W. są rep. parlamentarną. Parlament wyłania prez., stanowi prawo. Prez. wskazuje premiera po uzyskaniu rekomendacji innych min.
Jedna z izb parlamentu - Senat skupia przedstawicieli władz regionalnych, bowiem regiony (20) mają we Włoszech dość szeroką autonomię, 5 z nich,
w tym Sycylia i Sardynia, dysponuje również specjalną konstytucją poszerzającą ich niezależność. W. są krajem wysoko rozwiniętym (3 miejsce w Europie pod względem wartości PKB). Zachowały się jednak zasadnicze różnice w strukturze gosp. i poziomie rozwoju między bogatszą płn. kraju i biednym pd. Duże znaczenie odgrywa turystyka. W. były założycielem Wspólnot Europejskich,
są członkiem NATO i ONZ od 1955. Po II wojnie zdeklarowały się konsekwentnie w swej polityce zagr. na rzecz procesu ścisłej integracji europejskiej. Spełniając kryteria konwergencji, weszły do grupy krajów wprowadzających Unię Gospodarczą i Walutową. Są zainteresowane rozwojem stosunków z krajami całego basenu Morza Śródziemnego. Najpoważniejsze problemy wewn.
to różnice w rozwoju regionalnym, uwidocznione w latach 90. dążenia separatystyczne płn. części Włoch - Padanii, tradycyjny brak stabilności rządów oraz wyjątkowo silny wpływ przestępczości zorganizowanej - mafii. Ujawniane od końca lat 80. powiązania największych partii i polityków z tą organizacją zaważyły na utracie autorytetu przez partie centrum na rzecz bardziej radykalnych ugrupowań z prawej i lewej strony sceny polit.