ozdobna litera, wyróżniająca się wielkością, kształtem, kolorem, zdobiona ornamentem, rozpoczynająca rozdział lub poszczególne partie tekstu w rękopisach, książkach, innych publikacjach. Pierwsze i. pojawiły się w rękopisach w V w.; we wczesnym średniowieczu (VII w.) i. uformowane z wyobrażeń zwierząt i ptaków występowały w rękopisach merowińskich i karolińskich (niekiedy zajmowały całą stronę). W okresie romańskim pojawiły się w i. postacie ludzkie, w gotyku - całe sceny figuralne. W pierwszych drukowanych książkach i. były malowane ręcznie, później drzeworytowe i w innych technikach graficznych; i. stosowane są do dziś jako gł. ozdoba wielu publikacji.