sztuka rozwijająca się na Jawie, Borneo, Sumatrze, Celebesie, w zach. części Nowej Gwinei oraz innych wyspach Archipelagu Malajskiego należących do Indonezji. Najstarsze zabytki pochodzą z neolitu (ok. III w. p.n.e.), łączą się w nich miejscowe tradycje oraz wpływy ludów płd. Chin: rytualne siekierki z kamieni półszlachetnych, megalityczne budowle, kamienne sarkofagi z przedstawieniami figuralnymi. W epoce brązu (II-I w. p.n.e.) uwidoczniły się wpływy kultury Dongson (z Płw. Indochińskiego), gł. ośrodkami artyst. były: Jawa, Bali, Sumatra i Celebes; z tego okresu pochodzą brązowe bębny, zdobione rytymi ornamentami (np. Księżyc z Bali z Padjeng), dekorowane siekierki związane z religijnymi obrzędami. Od I w. na wyspy indonezyjskie, zwł. Jawę i Sumatrę, zaczęła docierać z Indii religia buddyjska - powstawały liczne świątynie (Palembang na Sumatrze), najwspanialsze wzniesiono na Jawie VIII-X w.: Bima, Pawon, Sewu, Mendut, Kalasan (pełniące równocześnie funkcje grobowca, zw. czandi) świątynia Borobodur (VIII-IX w.), uważana za największy na świecie obiekt kultu buddyjskiego, arcydzieło architektury i rzeźby oraz świątynia Prambanan (IX w.), jedna z najpiękniejszych budowli buddyjskich, w kształcie wysokiej piramidy ozdobionej posągami Buddy i licznymi płaskorzeźbami. W XIII-XIV w. kultowe budowle powstawały we wsch. części Jawy (np. zespół Panataran). Sz.I. reprezentuje stojąca na wysokim poziomie rzeźba kultowa i świecka, rozwijająca się przez wszystkie wieki, oraz malarstwo, zwł. batiki; rzemiosło artyst. to gł. wyroby ze srebra i złota, plecionki i wyroby z bambusu, ceramika - do dziś zachowały one formy i zdobnictwo dawnych prymitywnych szczepów (np. Dajaków). Charakterystycznym przejawem sz.I. jest teatr lalek (wajang). Wpływy muzułmańskie, które od XV w. zahamowały budownictwo i sztukę związaną z hinduizmem i buddyzmem, stopiły się z miejscowymi formami twórczości.
- Indonezja, (Republika Indonezji)...
- INDONEZJA, Republic Indonesia
- INDYJSKA SZTUKA, początki sięgają III...