kierunek w malarstwie rozwijający się gł. we Francji w ostatnim 30-leciu XIX w.; nazwa i. została przyjęta od obrazu C. MonetaImpresja, wschód Słońca zaprezentowanego 1874 na wystawie w atelier fot. Nadara w Paryżu, wraz z pracami (b. źle przyjętymi przez krytyków) 30 innych artystów zgrupowanych w "Société Anonyme des Artistes Peintres, Sculpteurs, Graveurs etc." (przywódca E. Manet). I. wyniknął z dążenia do stworzenia malarstwa nie tylko wiernie odzwierciedlającego naturę, ale też utrwalającego przelotne i subiektywne wrażenia twórcy. Tendencja ta pojawiła się już wcześniej w pracach prekursorów i.: W. Turnera, J. Constable'a, R.P. Boningtona, barbizończyków, G. Courbeta, J.B. Cirita, E. Boudina, B. Jongkinda.
Na podstawie studiów w plenerze impresjoniści: F. Bazille, P. Cézanne, E. Degas, A. Guillaumin, C. Monet, B. Morisot, C. Pissarro, P.A. Renoir, A. Sisley oraz E. Manet (nie uczestniczył we wspólnych wystąpieniach grupy) stworzyli teorię, że kolor zależy od siły i kąta padania światła, a odbite od przedmiotów refleksy świetlne wzajemnie na siebie oddziałują i mieszają się, dzięki czemu między barwami zasadniczymi powstają barwy uzupełniające; rozbijali plamę barwną na składniki widma słonecznego (dywizjonizm), kładli na płótno drobne plamki barw zasadniczych, które mieszając się w oku widza dają różne odcienie kolorów; stosowali szkicową technikę malarską, ostre skróty perspektywiczne, kadrowanie sugerujące przypadkowość ujęcia; malowali w plenerze krajobrazy w różnych porach dnia i roku oraz sceny rodzajowe.
Ich kolejne wystawy odbyły się w Paryżu: 1876, 77, 79, 80, 81, 82, 86. I. objął swoimi wpływami licznych artystów w różnych krajach Europy, także USA. Jako protest przeciwko i. narodził się postimpresjonizm (neoimpresjonizm) oraz symbolizm.
SIGNAC, KVAPIL, NADAR, ROUSSEAU, FRANCUSKA SZTUKA, LOTI, ZOLA, CIĄGLIŃSKI Jan, SYNESTEZJA, SALONY SZTUKI- impresjonizm, (franc. impressionisme...
- IMPRESJONIZM LITERACKI, kierunek w literaturze...
- impresjonizm wliteraturze, technika obrazowania,...