Sztuka rozwijająca się VIII-I w. p.n.e. w płd.-wsch. części Płw. Iberyjskiego, tworzona przez Iberów; widoczne w niej wyraźne wpływy greckie i punickie. Zachowały się ruiny warowni z tego okresu, miast lokowanych na wzgórzach z obronnymi murami i wieżami, świątyń i grobowców (kurhany z prostokątnymi komorami); do III w. p.n.e. budowano z kamienia bez zaprawy (np. cyklopowe mury w Tarragonie z VI w. p.n.e.), późniejsze budowle miały skomplikowane rzuty i zdobione były sztukateriami. Zachowane zabytki rzeźby (V-IV w. p.n.e.) to gł. wyobrażenia zwierząt, sfinksy, gryfy; najcenniejszym znaleziskiem jest popiersie kobiece Dama z Elche (1897, Elche); z późniejszego okresu pochodzą figurki przedstawiające mężczyzn pieszych i na koniach oraz kobiety w bogatych strojach. I.sz. reprezentują też naczynia ceramiczne z wzorami geometrycznymi lub zoomorficznymi, złote i metalowe ozdoby, broń. W środk. części Płw. Iberyjskiego Celtoiberowie wykształcili własną sztukę, bardziej prymitywną od i.sz., wykazującą powiązania z kulturą halsztacką.
- PRZEDROMAŃSKA SZTUKA, sztuka (V-XI w.); wyróżnia...
- INDYJSKA SZTUKA, początki sięgają III...
- ABD AR-RAHMAN III, (891-961)