Heinrich (1864-1945)
szwajcarski historyk sztuki, uczeń J. Burckhardta; prof. uniw. w Berlinie, Monachium i Zurychu; w Podstawowych pojęciach historii sztuki opisał własną metodę badania form przedstawieniowych w sztukach plastycznych, opartą na 5 parach pojęć, charakteryzujących ich gł. cechy: linearyzm i malarskość, płaszczyzna i głębia, forma zamknięta i otwarta, wielość i jedność, jasność i niejasność; metoda W. choć krytykowana za zbytnią jednostronność, przyczyniła się do rozwoju analizy formalnej dzieł sztuki; autor wielu prac z zakresu sztuki renesansu, baroku i klasycznej.