(społ. 2)
w naukach prawnych ius in bello - prawo wojenne, regulowanie przepisów prawnych obowiązujących strony w czasie w.; ma na celu ograniczenie i złagodzenie spowodowanych nią cierpień; obejmuje konwencje ogólne oraz dotyczące praw i zwyczajów w. lądowej (Haga 1907, 1954; Genewa 1949, 1977), w. morskiej (Haga 1907, Londyn 1909, Oksford 1913, Londyn 1936, Genewa 1949), w. powietrznej (Haga 1922-23), dotyczące zakazu stosowania niektórych rodzajów broni (Petersburg 1868, Haga 1899 i 1907, Genewa 1925 i 1980), konwencje te regulują m.in. sposób prowadzenia w. lądowej, morskiej i powietrznej, traktowania jeńców, rannych, chorych, rozbitków, zmarłych, zawierają zasady działania w warunkach okupacji i na terenie neutralnym oraz warunki użycia niektórych rodzajów broni.