(arch.)
część kościoła nad kruchtą lub gł. wejściem przeznaczona na pomieszczenie organów oraz dla zespołu śpiewającego; bogato zdobiony, zwł. w kośc. barokowych. W kośc. średniowiecznych ch. nazywano przestrzeń przed ołtarzem głównym, oddzieloną balustradą od nawy głównej, przeznaczoną dla duchownych śpiewających psalmy i modlitwy.