Henryk (1792-1863)
architekt polski pochodzenia włoskiego, w Polsce od 1822; jeden z najwybitniejszych architektów XIX w., projektant wielu kościołów, pałaców, gmachów użyteczności publicznej i domów mieszkalnych w stylu eklektycznym, w duchu romantyzmu wywiedzionego z form włoskiego renesansu, czasem także neogotyckich: pałac Paca (przebudowany z barokowego pałacu Radziwiłłów), kośc. św. Karola Boromeusza, dworzec Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej (zburzony), wodozbiór w Ogrodzie Saskim (w formie świątyni z Tivoli), Hotel Europejski, gmach Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego (wszystko w Warszawie), kościół w Wilanowie i Wszystkich Świętych na Grzybowie; w Busku zakład zdrojowy z łazienkami.
KOLEJ WARSZAWSKO-WIEDEŃSKA, DOWSPUDA, SKIERNIEWICE, OGRÓD SASKI, WODOZBIÓR, NEOGOTYK, POLSKA. SZTUKA. NURT ROMANTYCZNY