Aleksiej M. (1877-1957)
pisarz ros.; sławę przyniosły mu stylizowane na legendy apokryfy, żywoty świętych oraz twórczość o tematyce ludowej, m.in. zbiory Limonar', Czortow Łog, Posołoj, Sibirskij priannik, dramat Biesowskoje diejstwo; od 1921 na emigracji w Berlinie i Paryżu, przeciwnik rewolucji, czemu dał wyraz w książkach Ogniennaja Rosija, Wzwichriennaja Ruś; w późniejszej twórczości liczne eksperymenty formalne związane m.in. z tokiem narracji (wprowadził ros. odpowiednik gawędy zw. skaz), które wpłynęły na lit. ros. XX w.; nadto obraz emigracji ros. Po karnizam i powieść autobiograficzna Ola; 1921-78 objęty zakazem publikacji w ZSRR.
- ROSYJSKA LITERATURA, początki piśmiennictwa...