Baśnie z tysiąca i jednej nocy
najbardziej znany zbiór bajek arab., istniejący już w X w. w Egipcie, oparty na wcześniejszych motywach perskich i ind.; ostatecznie ukształtowany w XVI-XVIII w.; spopularyzowany na Zachodzie przekładem franc. A. Gallanda (1704-17), tłumaczony potem na inne języki eur. (na polski 1768); zawiera bajki o demonach, dżinach, czarach, talizmanach (Opowieści o Aladynie i jego zaczarowanej lampie), powieści i nowele miłosne, romanse obyczajowe, powieści rycerskie, historie łotrzykowskie (Ali Baba i 40 rozbójników), podróżnicze i kupiecko-żeglarskie (Podróże Sindbada Żeglarza), opowiadania moralizatorskie, alegoryczne bajki o zwierzętach, anegdoty i humoreski; spoiwem konstrukcyjnym tych różnorakich opowieści jest historia króla Szahrijara i Szeherezady, która - by oddalić od siebie wyrok śmierci czekający rankiem każdą towarzyszkę nocy króla - opowiada mu interesujące historie, przerywając o świcie w najciekawszym momencie.