Maria (1904-92)
aktorka, gł. teatralna, także reżyser; 1935-39 prowadziła własny teatr w stolicy; była ulubienicą Warszawy, lecz występy w polskim teatrze "Komedia" podczas okupacji obróciły przeciwko niej zarówno środowisko, jak i część opinii publicznej; po wojnie w różnych miastach, m.in. 1951-57 w Łodzi, potem w krakowskim Teatrze im. Słowackiego i "Bagateli"; recenzowana entuzjastycznie przez Boya i Lechonia, całą epokę teatralną wypełniła kreacjami z najświetniejszego repertuaru światowego i koncertami poetyckimi (sławna z nieskazitelnej dykcji); św. Joanna, Maria Stuart, Lady Milford, Muza w Wyzwoleniu, Czajka, Idalia, Rollinsonowa; ostatnia rola: matka Piłsudskiego w Radości z odzyskanego śmietnika (1979); przedwojenne rekordy: Świt, dzień i noc (500 przedstawień) i Trafika pani generałowej (300), objazd ponad stu miast ze sztuką Trio, po wojnie 8 ról w spektaklu Gwiazdy; wystąpiła w 11 filmach (w tym 5 jeszcze niemych); debiut 1923 w Niewolnicy miłości, 1928 przebój ekranowy Dzikuska, 1930 pierwszy dźwiękowy Janko Muzykant; jedyny po wojnie: Bariera (1966).