przeznaczona dla widzów w teatrze, obiekcie widowiskowym, sportowym, kinie, filharmonii itp. przestrzeń wewnątrz budynku, pod gołym niebem, zadaszona lub odkryta, przeważnie wznosząca się amfiteatralnie; gł. zasadami kształtowania w. jest zapewnienie widzom dobrej widoczności z każdego miejsca, dobrej słyszalności głosu i dźwięków (ukształtowanie optymalnych warunków akustycznych) oraz bezpieczeństwa. W teatrach staroż. Grecji w. początkowo miała kształt koła, później wycinka koła, wznosiła się amfiteatralnie wykutymi w stoku góry rzędami ław; promieniście biegnące do górnych rzędów schody dzieliły w. na nieparzystą liczbę sektorów (tzw. kerikides); w większych teatrach były też okrężne, równoległe do rzędów chodniki dzielące w. na 2-3 strefy. W teatrach rzym. w. miała kształt półkola i wznosiła się na własnej konstrukcji; wchodziło się na nią poprzez kilkupiętrowe krużganki (tzw. vomitoria); niekiedy rozpinano nad nią dach (velum); w czasach nowożytnych powstało wiele wariantów układu w. względem sceny; m.in. w poł. XVII w. we Włoszech wykształcił się charakterystyczny dla baroku typ w. wertykalnej, z parterem o formie wydłużonej litery U oraz z lożami rozmieszczonymi na dwóch lub trzech piętrach; widoczność i akustykę poprawił przyjęty w 1. połowie XVIII w. kształt w. w formie dzwonu, a z końcem XVIII w. w formie podkowy, z ukośnym i uskokowym sytuowaniem lóż; obecnie w teatrach najczęściej stosowana jest w. na planie trapezu, z amfiteatralnie wznoszącym się parterem, często z lożami w tylnych częściach i z balkonem; powstają też w. otaczające scenę wokół lub umieszczone w centrum otaczającej je sceny, a także w. mobilne - z mechanizmami, które umożliwiają nadawanie jej różnych kształtów.
- WIDOWNIA, SYNONIM: publiczność,...
- ARENY, węglowodory aromatyczne...
- KONFERANSJER, SYNONIM: prezenter,...