(1943)
wiersz Cz. Miłosza z t. Ocalenie (1945). W pierwszej części zostają zestawione obrazy ludzi ginących z powodu odmienności (poglądów i narodowości) w swojej epoce, G. Bruna i Żydów z warszawskiego getta. Umierają otoczeni rozbawionym i obojętnym na ich tragedię tłumem (targowisko i wesołe miasteczko pod murami getta). Dramatyzm obrazu uwydatniają kontrastowe zestawienia i eksponowanie widoku bawiących się (ginący znajdują się na II planie). Druga część wiersza ma charakter polifonicznej wypowiedzi-komentarza. Przedstawione wcześniej fakty mogą być różnie interpretowane (okrucieństwo tłumu, samotność ginących, zanik ważnego dla europ. kultury systemu wartości) - podmiot mówiący ujawnia swoje stanowisko. Utwór jest apelem o tolerancję, poczucie ludzkiej wspólnoty i ocalenie uniwersalnych wartości. Na straży moralnego porządku świata stoi poeta: "Na nowym Campo di Fiori / bunt wznieci słowo poety".
- Bruno Giordano, (1548-1600)
- Miłosz Czesław, pseud. Jan Syruć, ks. J. Robak, (ur. 1911)