wiersz J. Tuwima z t. Sokrates tańczący (1920) wyrażający beztroski i spontaniczny entuzjazm dla życia w jego nawet najbardziej banalnych przejawach. Krytycy mają wysłuchać relacji z majowej przejażdżki tramwajem, okazuje się, że podmiot lir. nie będzie rozważał wielkich dylematów moralnych, nie obchodzi go rzeczywistość społ.-polit., dobrym tematem przeżyć może być radość odczuwana wiosennego dnia w czasie jazdy przez miasto: "Wesoło w czubie i w piętach, / Z radości pęka pąkowie, / Maju, Maju! - / Tak to jadę na przedniej platformie tramwaju". Skamandrycki zachwyt nad codziennością znalazł wyraz w opisanej z pewną przekorą przejażdżce.
Do krytyków
Literatura polska