(1829)
wiersz A. Mickiewicza napisany podczas wycieczki w Alpy. Erotyk - wspomnienie M. Wereszczakówny. Romant. górski pejzaż staje się pretekstem do ukazania intymnych przeżyć bohatera (podmiotu) lir. W I strofie wyobraźnia mówiącego przekształca rzeczywisty krajobraz - wszędzie każe dostrzegać ślady ukochanej, budzi sprzeczne uczucia ("lękam się i żądam"). Bohater coraz wyraźniej odchodzi od rzeczywistości, przenosi się w głąb swojej psychiki, by wreszcie nadać konkretny kształt marzeniu. Procesowi zagłębiania się we własnym wnętrzu towarzyszy zmiana obrazu adresatki wiersza (od "niewdzięcznej", "bawiącej się miłostkami" do ufnej, czułej kochanki), nastroju bohatera (od lęku przez pogardę po tkliwość) i pejzażu (od dynamicznego, nieokiełznanego po sentymentalny). Wiersz jest zapisem swobodnego ciągu skojarzeń mówiącego, obrazem przeżyć indywidualnych, nie dających się ująć w żadne reguły.
- Mickiewicz Adam, (1798-1855)