(ur. 1928)
prozaik, dramaturg, reporter. Żołnierz AK. W l. 1944-45 więzień obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu, Dachau i koło Norymbergi, w 1947-56 więzień polit. w PRL. Członek redakcji Teatru Polskiego Radia, "Kultury" i "Współczesności". Debiutował wierszami w "Po prostu". Potem pisał opowiadania, powieści, dramaty i słuchowiska radiowe, inspirowane przeżyciami autora. Interesuje go analiza zachowań człowieka w obliczu śmierci, w walce o własną godność w czasach totalitaryzmu. Jest twórcą powieści o tematyce wojenno-okupacyjnej Haracz szarego dnia (1959) i Wózek (1966, nagroda im. S. Piętaka) oraz Na stracenie (1992), tomów opowiadań: Jakie wielkie słońce (1962), Skarga (1968), Gdybyś poszedł pierwszy (1983), dramatów z elementami komediowo-farsowymi i groteskowymi, m.in. Czapa, czyli śmierć na raty (1965), Wkrótce nadejdą bracia (1967), Filip z prawdą w oczach (1968), Śniadanie u Desdemony (1971) i zbliżających się do naturalistycznej prozy reportaży, m.in. Trzeci horyzont (1964), Żywioł dotąd nie znany (1973).