(1950)
wiersz Cz. Miłosza z t. Światło dzienne (1953), realizacja sformułowanego wcześniej poglądu o obowiązkach poety. Utwór broni krzywdzonych. Adresatem jest przedstawiciel rządzących w świecie obłudy, upadku wartości, despotyzmu. Podmiot lir. przemawia z pozycji profety (zna przyszłość, posługuje się wysokim, stylizowanym na biblijny językiem) - przepowiada klęskę tyrana i przypomina, że moralnego porządku świata strzeże niezniszczalna poezja.
- bohater negatywny, postać lit., która...
- nawiązania do Biblii, jedne z najczęstszych...
- Miłosz Czesław, pseud. Jan Syruć, ks. J. Robak, (ur. 1911)