poemat J. Tuwima pisany na emigracji (1940-44), nie ukończony, wyd. 1949, nawiązuje do romant. tradycji poematu dygresyjnego. Fragmentarycznie zarysowana fabuła zawiera historię osieroconej Anieli, jej dorastania u dziadka i czasu dojrzewania w Warszawie, gdzie razem znajdują zatrudnienie w domu bogatego przemysłowca i utracjusza Fryderyka Folbluta. Nie dokończoną fabułę przedzielają liczne odstępstwa od tematu - dygresje zróżnicowane nie tylko tematycznie, ale i formą przekazu (polemika, satyra, liryka). Osobiste wspomnienia własnych pasji, miłosnych doznań, poet. dojrzewania przeplatają się z migawkowymi obrazami wydarzeń hist., scenami rodzajowymi z Łodzi, rozważaniami o sztuce. Wiele miejsca zajmuje surowy osąd pol. rzeczywistości polit. lat międzywojennych, połączony z inwokacjami poety-wygnańca przeżywającego cierpienia klęski. W okupacyjnej Polsce popularność zyskał fragment zatytułowany Modlitwa, zawierający obraz zarówno tragedii wojny, jak i wizję Polski powojennej. Poemat odznacza się dużym zróżnicowaniem stylist., obok partii lir. istnieją groteskowo-satyryczne, obok języka lit. funkcjonują kolokwializmy, a nawet gwara środowiskowa.
- FLORESTAN, Pochodzenia łacińskiego,...
- dygresja, (łac. digressio =...
- MICHAŁOWSKA, Danuta (ur. 1923)