(IX 1939)
wiersz J. Przybosia z t. Póki my żyjemy (1944). Obraz bombardowanej Warszawy, ginących mieszkańców, opisany z perspektywy świadka i uczestnika wydarzeń, oraz ironiczne pożegnanie tych, którzy emigrują, by walczyć za granicą, gdy istnieje potrzeba walki w kraju. Zacytowane w tytule słowa hymnu narod. mają w wierszu podwójne znaczenie: są stwierdzeniem rzeczywistej sytuacji mówiącego i patriotyczną przysięgą. Utwór utrzymany w typowej dla Przybosia poetyce (oszczędność słów, symultaniczny zapis wydarzeń, graficzne wyodrębnienie całości treściowych).
- idź się powieś//idź się powieś i powiedz, czy jeszcze żyjesz//idź się powieś, póki woda nie zamarzła, ‘odejdź, odczep się...
- utop się, „odejdź, odczep się...
- Przyboś Julian, (1901-70)