(1847-1912)
pisarz, publicysta. Brał udział w powstaniu styczniowym, za co więziony. Studiował w Szkole Gł. Debiutował w 1864 r. jako korespondent w "Kurierze Niedzielnym" oraz humoreskami w "Kurierze Świątecznym" (1866). Od 1872 pod pseud. Bolesław Prus publikował Listy ze starego obozu w "Opiekunie Domowym". W l. 1873-87 drukował m.in. w "Kolcach", "Niwie", "Kurierze Warszawskim", w "Ateneum" i "Nowinach", których był redaktorem (1882-83). Cykl Kroniki publikowany m.in. w "Kurierze Warszawskim" (1875-87 z przerwą) zapewnił P. opinię znakomitego publicysty i znalazł wielu naśladowców. We wczesnym okresie twórczości stawiał powieści zadania poznawcze, podkreślał potrzebę przedstawiania ważnych procesów socjol., prezentował tym samym pozytywist. nurt lit. demaskatorskiej, z tego czasu pochodzą utwory Dusze w niewoli (1877), Placówka (1885) - pierwsza pol. powieść naturalistyczna. Na jego szczytowe osiągnięcia składają się realistyczna powieść Lalka (t. 1-3, 1890) - epicka panorama różnych środowisk społ. Warszawy, społ.-obycz. Emancypantki (t. 1-4, 1894) oraz hist. Faraon (1897). Bogaty dorobek małej formy prozatorskiej prezentują szkic powieściowy Anielka (1880) oraz nowele Powracająca fala (1880), Michałko (1880), Katarynka (1881), Antek (1881), Kamizelka (1882), On (1882), Grzechy dzieciństwa (1883). Reportaże z podróży P. po Europie druk. były w odcinkach w "Kurierze Codziennym" (1896) pt. Kartki z podróży. W późnym okresie twórczości powstały utwory beletrystyczne Widzenie (1900), Ze wspomnień cyklisty (1903), Wojna i praca (1907) oraz powieść o rewolucji 1905 r. Dzieci (1909), wszystkie dużo słabsze. P. jest też autorem szkiców lit., m.in. głośnej rozprawy o Ogniem i mieczem H. Sienkiewicza (1884) i polemiki z A. Świętochowskim Słówko o krytyce pozytywnej (1890).
- Prus Bolesław, właśc. Aleksander Głowacki, (1847-1912)
- Prus Bolesław, właśc. Aleksander Głowacki, (1847-1912)
- PRUS, Bolesław, właśc. Aleksander...