wiersz W. Broniewskiego zamieszczony pierwotnie w tomie Bagnet na broń (1943), po wojnie wyłączony, objęty cenzurą, nie ukazał się w kraju za życia poety, ponieważ pochodzi z jego pobytu w więzieniu na Zamarstynowie we Lwowie, gdzie został osadzony w 1939 r. po aresztowaniu przez NKWD. Zamierzony dialog jest faktycznie monologiem, ponieważ "sędziwa dama", jak nazywa historię Broniewski, pozostaje niemą wobec trudnych pytań poety-więźnia: "po diabła tu kiblujemy?", "Rewolucyjny poeta / ma zginąć w tym mamrze sowieckim?!" Uwięziony ochotnik wojenny próbuje uchwycić absurdalność swej sytuacji, z ironicznym dystansem do zdarzeń losu wyznaczanych biegiem historii rejestruje dramat wielu Polaków trzymanych w rosyjskich celach.
- Rozmowa wKatedrze, (1969)
- demitologizacja historii obyczajowości seksualnej, zmiana dotychczasowych...
- Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z r. 1811..12 w 12 księgach wiersze, (1832-34)