(1747-1822)
poeta, dramaturg, publicysta i działacz polit., aktywny uczestnik obiadów czwartkowych u króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Działał w KEN, w Komisjach Sejmu Czteroletniego, uczestniczył w opracowaniu tzw. Kodeksu Zamoyskiego, którego założenia znalazły się w Listach patriotycznych (1777-78). Był autorem wielu wierszy okolicznościowych, w 1783 r. wystawił własną komedię Kulig i wydał tragedię Zygmunt August, w swoim majątku Manieczki w Poznańskiem wystawiał opery z własnym librettem. Brał udział w powstaniu kościuszkowskim, po jego upadku wyjechał do Paryża, później do Włoch, gdzie z gen. H. Dąbrowskim organizował Legiony Polskie. Tam w 1797 r. napisał utwór swego życia Pieśń Legionów polskich we Włoszech, którą z czasem zaczęto tytułować Mazurkiem Dąbrowskiego. W l. 1802- 06 mieszkał we Wrocławiu i Dreźnie i wtedy ukazały się publikacje dydaktyczne Moje godziny szczęśliwe (t. 1, 1803; t. 2, 1806) oraz Rozmowy i podróże ojca z dwoma synami (t. 1, 1804). W czasie Księstwa Warszawskiego pełnił funkcję senatora-wojewody, a w Królestwie Polskim prezesa Sądu Najwyższego, co znalazło odbicie w pamiętnikach Życie moje (t. 1-3, 1840).
- Wybicki Józef, (1747-1822)
- Wybicki Józef, (1747-1822)
- WYBICKI, Józef (1747-1822)